martes, 19 de abril de 2011

MAMOVA 17-04-2011

Crónica de Ana


Crónica Mamova 17 de Abril 2011

Cerca de un mes y medio antes de celebrarse esta carrera… Jessi nos informa de que quiere participar en una competición por equipos… y le hacen falta 3 más… Con toda la ilusión habla con dos chicas y le dicen que sí… y le falta una… y me pincha un poquito a ver si yo me ablando un poquito… y yo bueeeeeeno, pero no sé yo cómo acabará la cosa…

Casi a falta de una semana, una de las componentes del grupo desaparece… y rápidamente Jessi y Silvia aprovechan otra competición para echarle el lazo a otra…!! la osada Anna Navarro que decide celebrar el mismo día, su cumple y su primera maratón!!

Finalmente llega el día de la carrera, nosotras 3 y David llegamos la noche anterior y montamos las tiendas.
Cenamos en La Terraza de Andilla, un pequeño restaurante, donde nos trataron muy amablemente (los hijos de la dueña nos comentaron que “había un atajo” para llegar y nos evitábamos tantos kilómetros!!!)

Esperábamos una noche fresquita, pero por la mañana las tiendas estaban congeladas!! Y sólo pensar quitarse ropa daba miedo!!! Yo lo tenía claro, manga corta o manga corta… pero las otras 3 intrépidas tirantes y pantalones cortos… Olé ahí!! Con 0 grados…

Nos calzamos las zapatillas en los dos ladrillos de hielo que teníamos por pies...y empezamos a correr casi desde el coche, que llegamos justitos a la salida… y con el calor del ambientazo de público y música (qué sonaba???) salimos trotando alegremente…

A mí la alegría creo que me duró… por lo menos hasta el km 3… empieza alguna bajada y empiezo yo con mi amigo el flato… (siempre me acompaña cuesta abajo…) pero para no darle mayor protagonismo no digo nada, a pesar de que Jessi no para de decir, tú mandas, cuando digas vamos más despacio o andamos… jejeejje

Tenemos que pasar todos los controles de paso juntas, sin otros participantes por en medio, así que cuando veíamos que llegábamos a alguno nos poníamos en posición filá… y Silvia nos iba estirando o frenando para que los otros pasaran delante o detrás…

Los kilómetros nos van pasando entre divertidos comentarios de Anna, Jessi y Silvia, yo me reservaba hasta para pensar, (medio maratón es lo más que hecho últimamente y tarde 4 horas y pico…) e imaginaba qué podía pasar si me animaba demasiado en la primera mitad, igual no aguantaba la última parte…

Gracias al desnivel, en las subidas muy pronunciadas se tomaban el lujo de ir andando (aunque no todas dirán algunos!!) y descansito por aquí, agua y naranjas por allá… llegamos a la media maratón sorprendentemente rápido (es un decir…) Es el avituallamiento de Andilla, aquí por fin cogemos algo más que naranjas, hablan con el espeaker… y despacito con la boca llena continuamos …

A partir de aquí pienso que me puede dar el bajón… y Silvia y Jessi nos hacen señales de que dejemos la chárara a las dos Anas… que siiii. Tanto en Osset como en Artaj las dos poblaciones siguientes, nos reciben muy animadamente pocos pero haciendo mucho ruido gracias…!!

Intercalando subidas y bajadas, vamos coincidiendo con otros participantes con los que también intercalamos puestos… sucesivamente, ahora vamos delante, ahora vamos detrás… en alguna zona nos piden paso y al apartarnos las cuatro a la vez el hombre se queda sorprendido…( pensaría que éramos un grupo de natación sincronizada ¿?)

En los últimos 5 km las señales aparecen cada 500 metros o menos… y esto empieza a ponernos más nerviosas creo… en una de las últimas bajadas, me paro a ver por dónde me atrevo a poner el pie… y empiezan a lloverme corredores por los dos lados (siempre hay gente que lleva muy bien esto, no como yo) así que hasta que no hay un “hueco de seguridad” yo me paro… así que al resto les toca esperarme a media bajada (perdón!!) y para evitar que vuelva a quedarme rezagada me coloco yo delante… y supongo que para no ser arrollada por las otras bajo más rápido de lo esperado (y no besé el suelo, buuuuufff)

Estamos ya entrando a La Pobleta, la meta está a 200 metros?? Pues apretamos está ahí… pero no vemos el arco… joooo, pasamos de largo el lugar donde unas horas antes había estado la salida… Jessi apretando (a pesar de que en la última subida se notaba ya flojita) y seguimos tooooda la calle que atraviesa el pueblo, giro a la derecha… por fin el arco!!! Vaaaaamos todas a la vez!!! 5 horas y 43 minutos

Premio especial gentileza de Coca cola al primer equipo femenino!! (no había otro, pero esto lo pondremos pequeñito)

David, que había llegado unas dos horas y media antes, se perdió nuestra emotiva llegada (y tal vez también perdimos haber tenido alguna foto de ese momento, lástima) gracias a los augurios de Charly, que nos vio tan relajadas que le aconsejó que nos esperara hacia las 7 u 8 horas…. ( es broma, bueno, a ver si hay suerte y Charly sí que nos hizo alguna foto!!)

Por mi parte, un placer de carrera para la nula preparación que había realizado y una compañía de lujo… GRACIAS (por haberme convencido)

Ana


MAMOVA 17-04-2011

11 comentarios:

Anónimo dijo...

Muy buena la crónica!! Que bien has resumido el finde que pasamos. Espero que con esto te pique el gusanillo de disfrutar corriendo, y que te vengas a más carreritas con nosotras!!
Yo también lo pasé genial!
Jessi

miguelflor dijo...

Estoy muy orgulloso de las chicas Aper, sois todo un lujo y ejemplo a seguir por muchas chicas que quieren empezar y gracias a vuestra sempiterna sonrisa se lo poneis mas fácial.

Ana, has hecho un carrerón para lo poco que llevabas entrenado, y por que no decirlo he leido la crónico con envídia sana. Un beso a las 4 sois grandes y...divertidas. Por cierto Feliz Cumpleaños a la otra...Ana.!!!

Silvia dijo...

Como me alegro de que no te arrepintieras de correr con nosotras... como me alegro de que disfrutases... Eres dura, dura, impresionante el sprint final, el ritmo que marcabas cuando te dejaba ir delante (es que soy una acaparadora) Y todo eso sin entrenar... Habrá que buscar otra, no???
LO PASE MUY BIEN

ana dijo...

Ánimo Miguel!! que antes de que te des cuenta estarás en el otro lado... ;) (aunque yo me rio igualmente con tus crónicas aunque no sean de competiciones)

Jessi y Silvia... otra otra otra... os voy a mandar una foto de mis favorecedores pies!!!! Película de terror...(será por lo que me dolían que soy la única que llevo el paso cambiado???)

Me alegro que el resumen sea todo cosas positivas...

Anna que envidia de cumpleaños, yo no sé si me he reido tanto en alguna fiesta de cumple...

Corredor independent dijo...

muy bien la cronica, la verdad de la carrera muy chula y la organización bien.
por cierto la música de la salida era mago de oz Fiesta Pagana.
un saludo.

ana dijo...

EEEEso era!!! Muchas gracias "corredor independent"!!!

Anna dijo...

Qué buenos recuerdos me trae la lectura de tu crónica. De hecho, la he leído 3 veces!!!
Después de haber visto las fotos de tus pies, aún te pongo más mérito a la carrera que hiciste.

Siempre os agradeceré que me dierais la oportunidad de correr mi primer maratón, (si no es por vosotras no se si me decido algún día, jaja) y para colmo, disfrutarlo tan intensamente. Ha sido tan especial, que no se me olvidará nunca.

Ana, la verdad es que yo tampoco me reí tanto en un cumple. Me encantó compartirlo con vosotras. Sin duda, el mejor que he vivido.

Gracias Miguel por tus felicitaciones.

Hasta pronto chicas.

ana dijo...

bueno pues!!! con tiempo espero que volvamos a coincidir...!!

Anónimo dijo...

¡Qué envidia me habeis dado! Ya veo que lo habeis disfrutado, me alegro.¡Enhorabuena campeonas!

Ah, y feliz cumple Anna, de lujo....

Un abrazo a las 4.

VICKY

ana dijo...

Un saludo Vicky!!! seguro que nos vemos pronto...

Anna dijo...

Eiii Vicky!!! Com estàs?

Com has pogut veure, va ser una gran festa. Sols faltaves tu, jaja!!

Te'n recordes que en Bussot et vaig dir que no sabia si fer la Mamova? Doncs, a falta d'una setmana i ja sense esperar-ho , aquesta meravella de xiques em van donar l'oportunitat.
En conclusió, un dia molt intens, amb una companyia de luxe. Per a repetir vaja!!

Gràcies guapa. Ens veiem aviat.